تأثیر تمرینات پیلاتس بر بهره‌ی حافظه، عملکرد حرکتی بالا‌تنه و پایین‌تنه در بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی 8 هفته تمرینات پیلاتس بر کارکردهای حرکتی و شناختی در بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی انجام شد. این پژوهش یک مطالعه‌ی نیمه‌تجربی با طرح پیش و پس‌آزمون با گروه کنترل بود که در آن 24 بیمار مبتلا به سکته‌ی مغزی (10/11±58/59 سال) مراجعه‌کننده به بیمارستان الزهرای شهر اصفهان در 6 ماهه‌ی نخست سال 1389 به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمون (12نفر) و کنترل(12 نفر) قرار گرفتند. عملکرد شناختی بیماران با استفاده از آزمون حافظه‌ی بالینی وکسلر و عملکرد حرکتی با استفاده از آزمون عملکرد حرکتی ولف و آزمون 30 ثانیه نشستن و برخاستن قبل و پس از 8 هفته ارزیابی شد. گروه آزمون در مدت 8 هفته، هفته‌ای 3 روز و روزانه 60 دقیقه به تمرینات پیلاتس پرداختند و گروه کنترل در دوره‌ی تمرینات به فعالیت‌­های روزانه‌ی خود پرداختند. آزمون آماری تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه‌­های تکراری تفاوت معنا‌داری را در عملکرد شناختی (P=0.01) و عملکرد حرکتی پایین‌تنه (P=0.01) در گروه آزمون پس از 8 هفته تمرین در مقایسه با سطح پایه و گروه شاهد نشان داد. اما با وجود مشاهده‌ی بهبود بیماران در عملکرد حرکتی بالاتنه، تفاوت معناداری در آزمون عملکرد حرکتی ولف مشاهده نشد. با توجه به یافته‌­های این پژوهش، تمرینات منتخب پیلاتس در بهبود بهره‌ی حافظه و عملکرد حرکتی پایین‌تنه‌ی بیماران سکته‌ی مغزی مؤثر است. بنابراین پیشنهاد می‌شود از این روش تمرینی در توانبخشی بیماران مبتلا به سکته‌ی مغزی به‌عنوان یک روش کمکی استفاده شود.